Conjugación del verbo convenir
Infinitivo | convenir |
---|---|
Participio presente | convenant |
Participio pasado | convenu |
Modo indicativo
Presente
je | conviens |
---|---|
tu | conviens |
il, elle, on | convient |
nous | convenons |
vous | convenez |
ils, elles | conviennent |
Pretérito imperfecto
je | convenais |
---|---|
tu | convenais |
il, elle, on | convenait |
nous | convenions |
vous | conveniez |
ils, elles | convenaient |
Pretérito perfecto simple
je | convins |
---|---|
tu | convins |
il, elle, on | convint |
nous | convînmes |
vous | convîntes |
ils, elles | convinrent |
Futuro
je | conviendrai |
---|---|
tu | conviendras |
il, elle, on | conviendra |
nous | conviendrons |
vous | conviendrez |
ils, elles | conviendront |
Modo subjuntivo
Presente
que je | convienne |
---|---|
que tu | conviennes |
qu'il, qu'elle, qu'on | convienne |
que nous | convenions |
que vous | conveniez |
qu'ils, qu'elles | conviennent |
Pretérito imperfecto
que je | convinsse |
---|---|
que tu | convinsses |
qu'il, qu'elle, qu'on | convînt |
que nous | convinssions |
que vous | convinssiez |
qu'ils, qu'elles | convinssent |
Modo condicional
je | conviendrais |
---|---|
tu | conviendrais |
il, elle, on | conviendrait |
nous | conviendrions |
vous | conviendriez |
ils, elles | conviendraient |
Modo imperativo
(tu) | conviens |
---|---|
(nous) | convenons |
(vous) | convenez |